Ik houd van Ierland. Al mijn hele leven voel ik me hier thuis, vanaf het allereerste moment. Ik vind de mensen vriendelijk, de cultuur interessant en de natuur ongekend mooi. Er is geen land dat zoveel aantrekkingskracht op me heeft. Toen Mike met het voorstel kwam om een rondreis te maken aarzelde ik geen moment.
‘Ja!’ riep ik, enthousiast op en neer springend in onze gedeelde woonkamer. Mijn blonde haren gingen alle kanten op. ‘We gaan!’
Ik wilde dolgraag onze eigen reis maken. Alleen durfde Mike niet links te rijden. Ik kon op hem inpraten wat ik wilde, maar hij deed het echt niet. We bekeken eindeloos de vele groepsreizen van verschillende reisorganisaties. Ik had overal wel commentaar op, tot ik door Mike tot een keuze werd gesteld: wel óf geen vakantie. Dan is de keus snel gemaakt! Een dag later hadden we onze reis geboekt. We zouden eerst naar Dublin vliegen en van daaruit verder de westkust bekijken.

De voorpret was enorm. Twee maanden lang kon ik aan niets anders denken. En nu is het zover! We zitten in een bus die ons door de Wicklow Mountains naar ons volgende hotel brengt. Ik stond op het vliegveld al te stuiteren, en daar ben ik niet meer mee opgehouden. Mike moet ongelooflijk gek van me worden. Tot nu toe houdt hij zich goed, maar het is nog maar dag twee. Ik kijk om me heen naar de andere reizigers. We bevinden ons in een gemengd gezelschap en ik vermaak me eigenlijk wel. Ik kan nog wel eens moeite hebben met onbekende mensen. Mike weet dat en neemt daarom vaak het voortouw. Nu heb ik nergens last van. Ik geniet gewoon enorm van de reis en het landschap. Dit gedeelte van Ierland heb ik niet eerder ontdekt.

Ik kijk Mike naast me even aan en glimlach naar hem. Dan richt ik mijn blik weer op het landschap buiten, zoals ik de hele busreis al doe. Ik bewonder de bergen om ons heen. Dan zie ik ineens een koffer langs de weg. Mijn verbazing is groot. De koffer ligt daar plompverloren in de heide. Helemaal verlaten, moederziel alleen, zonder teken van leven in de buurt. Het beeld vliegt in een flits aan me voorbij. Meteen slaat mijn fantasie op hol. Ik stoot Mike aan, maar die is te druk in gesprek met het meisje achter hem en geeft me alleen een vuile blik. Ik sta er alleen voor geloof ik. Ik houd van mysteries, en dit is er eentje die ik ga oplossen. Zodra ik weet hoe.

Ga hier verder met deel 2.