Als ik ‘s avonds in bed lig, denk ik met weemoed terug aan mijn gesprek met Edward. Onze buschauffeur is een echte Ier, dus praten doet hij wel. Zeker tegen mij. Dankzij mijn liefde voor Ierland spreek ik geweldig Engels, iets waar Edward zwaar van onder de indruk is. Toch ben ik ondanks al mijn vragen over de bergen niets wijzer geworden. Waarschijnlijk had ik iets subtieler moeten zijn toen ik mijn laatste vraag stelde: ‘Ik vond het daar zo prachtig. Kunnen we er niet meer van zien? Of een deel van de route nog een keer rijden?’
Mijn woorden vielen bij Johanna duidelijk niet in goede aarde. Ze keek me opnieuw met een diepe frons aan. Ik schrok zo van haar blik dat ik, nog voordat ze iets kon zeggen, maar snel mijn woorden wegwuifde. Ik bedankte Edward uitvoerig voor zijn gezelschap en vertrok naar mijn kamer. Daar lig ik nu dus, onder de dekens te piekeren, nog lang niet overmand door slaap. Ik ben door ideeën heen. Dat overkomt me nooit.
Ik schiet overeind als ik een deur hoor dichtslaan, gevolgd door een hoop gestommel. Mike! Ik knipper met mijn ogen als het licht aangaat. Ik volg zijn bewegingen terwijl hij een weg naar het bed zoekt. Hij is omringd door een alcoholwalm. Ik trek het dekbed verder over me heen en kijk hem eens goed aan.
‘Wat doe jij hier zo laat?’ vraag ik met harde stem.
‘Gewoon. S-s-slapen.’
Ik blijf hem aankijken en probeer contact te maken met zijn ogen. ‘Ik dacht het niet. Ga jij maar op de grond.’ Ik gooi het fleecedeken dat naast het bed op de grond ligt naar hem toe. Het belandt net naast Mike. Als hij naar beneden bukt, valt hij ook meteen neer.
Het is zo’n grappig tafereel dat ik toch moet lachen. ‘Zo. Blijf jij daar maar liggen. Dan kan ik rustig verder nadenken over de koffer. Ik moet terug naar — .’ Meteen houd ik mijn mond. Had ik me daar versproken? No way dat Mike hier ook maar iets over mag weten. Ik buig me, met hand over mijn mond, over het bed. Ik verwacht een ondervraging, maar kan opgelucht ademhalen als ik Mike diep in slaap op de grond zie. Even blijf ik vanaf het bed naar hem kijken. Dan volg ik zijn voorbeeld en laat ik me achterover vallen met mijn hoofd op het kussen. Ik probeer de koffer tijdelijk los te laten, maar het beeld beheerst mijn dromen.