Wat zal ik blij zijn als de zomer voorbij is… ja, echt! Ten eerste houd ik niet van hoge temperaturen. Ik heb het veel te snel te warm, bah. Maximaal 20 graden graag. Heerlijk, dan kan ik tenminste nog lekker wat doen buiten. Bezig zijn met de paarden bijvoorbeeld, zonder dat het zweet me meteen uitbreekt of de huid op mijn rug gaat jeuken.

De zomer heeft nog zo’n vervelende kant: dazen. Welbekend probleem, toch? Die zorgen er elke zomer voor dat ik het bos niet in kan. Goed, het kan wel, maar dat ga ik mijn pony echt niet aan doen. Toen het laatst op een zondag bewolkt was en er een wind stond, waagde ik nog de gok. Nu zouden die dazen zich toch niet laten zien? Dat was nog te optimistisch… Het ritje leverde me overigens wel vertrouwen op, want ik zat super in het zadel en mijn pony liep, zelfs met alle dazen, lekker ontspannen aan de lange teugel. Als je van ver komt, geeft dat een fantastisch gevoel!

De zomer breng ik daarom vooral door in de bak. Ik longeer onze Shetlander en rijd mijn pony zonder zadel. Met dat warme weer ga ik me niet in een zadel uit de naad werken. Daar word ik niet blij van en onze paarden vast ook niet. Intensief draven en galopperen is nu vervangen door consequent met de 1-2-3-methode werken aan het verbeteren van de beenhulpen. Wat helemaal niet verkeerd is, mijn pony en ik kunnen allebei de oefening gebruiken! Op minder warme dagen rijd ik ook onze Schwars. Op de andere dagen waag ik me daar niet aan, anders vliegen de dazen me om de oren. Werken met een paard moet wel leuk blijven!

Ondertussen doen de dazenvangers in de wei wat ze moeten doen. Sinds kort hebben we voor onze Schwars zo’n zebradeken erbij. Of die effect heeft, weet ik eigenlijk niet. Het weer sloeg regelmatig om en de regen komt uit de lucht vallen. De paarden staan de ene nacht buiten, de andere weer op stal. Wat dat betreft is het maar een rare zomer, maar wel nog steeds met dazen!

Oorspronkelijk gepubliceerd als blog op ROS Magazine.nl