Was jij als jong meisje de hele dag op de manege te vinden? Nou, ik niet helaas. Ik reed mijn lesje en ging naar huis. Maar ik heb meer dan twintig jaar later de ervaring ingehaald. Tweede Paasdag was ik de hele dag op de vertrouwde stal in Breda te vinden. Gewoon 8 uur ’s ochtends van huis vertrekken en 6 uur ’s avonds pas weer binnenstappen. Heerlijk. Mijn eigen pony rijd ik alleen. Maar zo’n paardenvirus moet je gewoon af en toe kunnen delen!

Op deze dag waren twee ritten van elk twee uur gepland en ik reed met allebei mee. Samen met Siegfried en Ellie, die er altijd zijn. Met al die overwinningen smaakt elke rit naar meer. In de ochtend reden we in een rustig Mastbos met lekker veel draf en galop. In de middag hadden we een heel andere groep en wisselde ik zelfs onderweg van paard. Iemand vond haar pony te druk met z’n hoofd schudden. Zet mij er dan maar op, zoiets is voor mij allang geen probleem meer.

Het enige jammere was dat ik juist die middag op een voor mij nieuw paard reed, waar ik al vanaf het opstappen héérlijk rustig op zat met lange teugel. Over een aantal weken ga ik dat maar eens inhalen. Je kunt maar een reden hebben om weer zo’n 2-uursrit te plannen… ik heb er nu al zin in!

Het weekend na Pasen was ik twee dagen op de boerderij om voor onze eigen kudde te zorgen. Bij aankomst zag ik een vreemde trailer op het erf staan. Dat kan vaak maar één ding betekenen: logeerpaarden. En ja, er kwam net een vrouw met een IJslander aangelopen. Ik raakte aan de praat en kreeg meteen het vriendelijke aanbod om na haar bosrit op haar paard te tölten. Nog nooit gedaan, dus daar zeg ik geen nee tegen! Wat een cadeautje, en wat een hartelijke vrouw was dat.

Die ervaring werkte vast door in mijn humeur, want de volgende dag maakte ik een fantastische bosrit op mijn eigen pony. Scooter, tractor, wandelaars, andere paarden… nergens gaf hij reactie op. In het bos hebben we toch veel draf en galop gedaan, echt een van de betere ritten. Als het droog is, gaan we dat komend weekend lekker overdoen. Ja, deze maand ging geluk over in pure trots.

Oorspronkelijk gepubliceerd als blog op ROS Magazine.nl