Begin november maakte ik mijn ‘laatste’ ritten te paard. Ik heb een blessure aan de pees onder de knie en mag eventjes weinig meer doen met de benen. Hardlopen en paardrijden zijn voorlopig verboden terrein, echt een ramp als je zoveel van bewegen houdt als ik! Vooral als je de mooie foto’s voorbij ziet komen van andere mensen te paard… Wat een gemis is het om de wereld vanuit een hoger perspectief te zien. Eerlijk gezegd voel ik me een beetje verloren nu.
Het ging begin oktober al mis met mijn knie, na een bosrit van vier uur door het Mastbos. Ik vrees dat het zadel een beetje oorzaak is geweest van de pijn tijdens en na de rit. Een dag later liep ik nog wel 10 kilometer hard (mijn tweede passie die ik niet mag doen), maar daarna was wel duidelijk dat mijn linkerbeen het te zwaar te verduren heeft gehad. In die maand deed ik nog alles, maar wel met pijn. Ik reed nog op zaterdag een rit van twee uur door het Mastbos en later een uurtje op onze Schwarzwälder Fuchs. Hij is echt mijn favoriet als ik met de amazone op onze KWPN-merrie op stap ga. Wat hebben we nog lekker veel gedraafd en achter haar aan gegaloppeerd! Maar die maandag kreeg ik de terugslag, en na een nieuw bezoek aan de fysio werd duidelijk dat alles te veel werd voor mijn knie en beenspieren. Voorlopig mag ik even zo min mogelijk.
In het begin miste ik het bewegen niet zo erg, ik had nog teveel pijn. Na twee uur op mijn benen staan was de puf eruit. Maar na meer dan drie weken niets mogen is de lol er wel af. Ik wil meer! Toen ik me op een zondag wel goed voelde, ging ik na het stallen mesten toch eventjes met onze paarden aan de slag. Ik werkte even met onze Schwars in de roundpen, maar kon merken dat hij net zo weinig energie en zin had als ik. Die spiegel ook! Wat dat betreft is het fijn dat mijn pony introvert is en het wat langer duurt voordat mijn energie een slechte invloed heeft. Ik pakte hem uit de wei om zijn manen te knippen en wat gebeurt er? Nadat ik zijn halster af deed om de voorkant goed te knippen bleef hij zo lekker staan dat ik de hele knipbeurt zonder halster heb afgemaakt. Ik kon zelfs gewoon eerst de spullen opruimen voordat het halster weer om ging. Wereldpony!
Ik heb nog wel een kwartiertje zonder zadel de bak rond gestapt, dat ging redelijk. Nu maar hopen dat ik snel weer fatsoenlijk kan rijden. Ik ben blij dat het weer in ieder geval geen aanleiding geeft voor lange bosritten.
Oorspronkelijk gepubliceerd als blog op ROS Magazine.nl